در روز پنجشنبه ٢٠ خردادماه، به همت معاونت آموزشی دانشگاه فردوسی مشهد دورۀ آموزشی ٦ ساعته با عنوان "الگوی مفهومی آموزش گروه" برگزار شد.
در این دوره که جمع کثیری از اعضای هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد حضور داشتند، ابتدا دکتر پیش‌قدم (معاون آموزشی دانشگاه) به ارائۀ توضیحاتی در مورد چگونگی شکل گیری این الگو و مؤلفه‌های آن پرداخت و گفت: در این الگو گروه آموزشی به عنوان اجتماع علمی درنظر گرفته می‌شود که همفکری، همدلی و هماهنگی اعضای آن به موفقیت بیشتر مجموعه کمک می‌کند. از این رو، این الگو به فرایندی "جامعه‌شناختی" اشاره دارد که در آن اعضای هیأت علمی به صورت یکپارچه تلاش می‌کنند تا باعث ارتقای شهرت و کیفیت گروه آموزشی خود شوند. پرواضح است که ثمرۀ چنین تعاملی به ارتقای یادگیری دانشجویان و کاهش اتلاف وقت نیز منجر خواهد شد.
سپس دکتر حسین اکبری (مدرس کارگاه و رئیس گروه نظارت، ارزیابی و تضمین کیفیت آموزشی) به مبحث "دانشگاه به عنوان یک اجتماع علمی" پرداخت و عنوان کرد: صبغۀ عاطفی در تعاملات میان اعضای گروه آموزشی از اهمیت بسیاری برخوردار است و در این میان زمانی می‌توان گروه را به عنوان یک مقولۀ اجتماعی درنظر گرفت که ٤ ویژگی "همفکری"، "همگامی"، "همدلی" و "همبختی" در میان اعضای آن مشهود باشد. با تقویت هریک از این عناصر در گروه آموزشی ماهیت آن از یک جمع ساده افراد تغییر یافته و گروه تبدیل به یک اجتماع می‌شود که اعضای آن در جهت اهداف علمی و آموزشی گام برمی‌دارند.
دکتر محسن نوغانی (مدرس کارگاه و رئیس گروه مشاوره و ارتقای آموزش، یادگیری و سنجش) در بحثی دیگر با عنوان "رویکردهای نظری و روش شناختی اجتماع علمی"، به رویکردهایی از جمله "دانشگاه به مثابۀ یک نهاد اجتماعی"، "دانشگاه به مثابۀ یک سازمان اجتماعی" و "دانشگاه به مثابۀ یک اجتماع علمی" پرداخت. وی به این نکته اشاره کرد که از آنجایی که اجتماع علمی عنصر کلیدی در الگوی مفهومی آموزش گروه محسوب می‌شود، "خردورزی جمعی"، "سرمایۀ اجتماعی گروهی" و "مسئولیت‌پذیری اجتماعی" از جمله مواردی است که باید به عنوان مؤلفه‌های بنیادین گروه آموزشی درنظر گرفته شود.
در انتها دکتر مجید میرزاوزیری (مدرس کارگاه و رئیس گروه آموزش‌های آزاد کالج دانشگاه) به آخرین مبحث دوره با عنوان "استاد دانشگاه خوب" پرداخت و مباحثی مانند "امتیازدهی افراد"، "مجموع و ماکزیمم"، "پروژۀ مسأله‌محور"، "دهکدۀ جهانی"، "همکارپروری" و "دانشگاه خوب" را مدنظر قرار داد. دکتر میرزاوزیری ادامه داد: همکارپروری در گروه آموزشی از اهمیت بسیاری برخوردار است و طی آن یک استاد می‌تواند در پرورش استاد دیگر برای ارتقای وی به مرجعیت علمی، نظریه‌پردازی، تأثیرگذاری اجتماعی و حل مشکلات جامعه در زمینۀ تخصصی مؤثر باشد. "ایجاد فرایند انتخاب راهبر آموزشی" در معاونت دانشگاه فردوسی مشهد را می‌توان مصداق بارزی از این همکارپروری درنظر گرفت.
