به گزارش روابط عمومی دانشگاه فردوسی مشهد، دکتر غلامرضا محتشمی برزادران، عضو هیئتعلمی دانشکده علوم ریاضی، سخنرانی خود را با عنوان نگاه پیش روی علوم ریاضیات و آمار» در سالن استاد دکتر بزرگ نیا دانشکده علوم ریاضی دانشگاه فردوسی مشهد ارائه کرد.
دکتر محتشمی در آغاز سخنانش در خصوص تاریخچه علم ریاضیات گفت: ریاضیات مدون در حدود ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، توسط بابلیان به وجود آمد اما ریاضیات به معنای واقعی و امروزی آن، در سرزمین یونان و در قرنهای ۴ و ۵ قبل از میلاد ایجاد شد و بهتدریج توسعه یافت. اوج رشد علوم ریاضی در قرن ۱۷ با به وجود آمدن هندسه تحلیلی و حساب دیفرانسیل و انتگرال بود. تالس در عصر خود به کمک قضایایش ارتفاع اهرام مصر و فاصله کشتی را از ساحل به دست آورد که میتواند حکایت از کاربرد ریاضیات در آن زمان داشته باشد؛ اما در قرن ۱۹ تجدیدنظر کلی و پیشرفتهای فراوان در این علم به وجود آمد. در قرن 19 و 20 عمدتاً برنامههای خاصی برای علوم ریاضی نوشته میشد و مورداستفاده قرار میگرفت که کاربرد این مفاهیم برای کاربران آن شفاف نبود. در اواخر قرن 20 محاسبات سریعتر شد که مباحث علوم ریاضی را نیز از این ساختار نمیتوان جدا دانست.
عضو هیئتعلمی دانشکده علوم ریاضی در مورد روشهای فعلی آموزش ریاضی اظهار داشت: روشهای موجود در آموزش ریاضی در کشور، قدرت تفکر را از انسان میگیرد و ماحصل آن نسلی است که فکر سامانهای ندارد و حتی آموزشدهندگان ریاضی به بیان روشهای سریع برای جواب مسئله، بدون تعقل را در کلاسهای مختلف ازجمله کنکور آموزش میدهند و نسلی بدون فکر خلاق ریاضی میشود که برای جامعه آسیبهای جدی در پی خواهد داشت.
وی افزود: پیشرفتهای سریع و همهجانبه علوم و تکنولوژی و تحولات عظیم اقتصادی و گسترش بیسابقه ارتباطات در دیگر دانشهای بشری در قرن بیستم نگاه جدیدی به ریاضی را مطرح کرده است. درواقع آشنایی جدی با علوم کاربردی- فنی و گاه نظری (محض) امروزی، بدون داشتن درک صحیح از مباحث ریاضیات امری دشوار و درواقع محال است. در این صورت چگونه میتوان از خلاقیتها و رشد و باروری استعدادهای دانشآموزان حمایتی همهجانبه داشت چراکه بارها در سطح مدارس دیدهشده است که بعضی از دانشآموزان به ایدهها و مسائل جدیدی دست مییابند یا درزمینهٔ یک مسئله علمی، نظری جدید دارند اما به این نظرات توجهی نمیشود.
ازآنجاکه ظهور یک جنبش جهانی برای یک مدل جدید یادگیری برای قرن بیست و یکم موردنیاز است، استدلال شده است که آموزش رسمی باید تبدیل به اشکال جدید یادگیری، برای مقابله با چالشهای پیچیده جهانی فراهم کند که استدلالی قانعکننده برای آمادگی آموزشوپرورش بهمنظور حمایت بهتر از مهارتهای قرن بیست و یکم به نظرمی رسد. بااینحال، سؤال در مورد چگونگی آموزش بهتر این مهارتها تا حد زیادی نادیده گرفته میشود. کارشناسان میدانند که مدل انتقال یا سخنرانی برای آموزش مهارتها و مهارتهای قرن بیست و یکم ناکارآمد است، بااینوجود استفاده گسترده از این مدل همچنان ادامه دارد. بهرغم توافق جهانی که آموزگاران نیاز به مهارتهایی مانند تفکر انتقادی و توانایی برقراری ارتباط مؤثر، نوآوری در حل مشکلات دارند، تصمیمهای آموزشوپرورش و وزارت علوم برای حل این چالشها بهندرت موثربوده است.
دکتر محتشمی اظهار داشت: امکان دگرگونی نگرش علمی در علوم ریاضی بالنسبه اندک است ولی تحولات به وقوع پیوسته و پیش رو، تحولی عظیم را میطلبد و در این شرایط ناگزیریم روشها و نگرشها را تغییر دهیم و از همه ابزارهای اطلاعرسانی و پیش رو برای کاوش در حل مسائل پیچیده، تحلیل دادههای بزرگ و دادهکاوی و برطرف کردن معضلات سر راه محققان دیگر برای رسیدن به مفاهیم علمی و کاربردی رشته خود به تحولات پیش رو غنا بخشیم.
وی با اشاره به اینکه قرن 21، قرن علوم ریاضی نامیده شده، گفت: پیچیدگیهای مسائل بر مبنای مدلهای واقعیتر به کمک ابزارهای متعددی از قبیل IT میسر و آسانتر خواهد شد. همان اندازه که IT سریعتر و کاملتر در حال پیشرفت است اگر به هوش نباشیم با عقبماندگی زیانبار بیشتر مواجه خواهیم شد.
دکتر محتشمی در پایان سخنانش اظهار داشت: مباحثی همچون
: Internet of (every) thing، Block chain، Cyber quantom، Nano (Bio, Information theory, Cognitive) Technology, E-Learning, Big data, Brain machine
ضرورت نگاه جدید به آموزندهها، آموزهها و نوآوریها را در دانش علوم ریاضی میطلبد. هر چه تساهل و تغافل کنیم، عقبماندگی از دنیای علم بیشتر و گرایش به علوم ریاضی کمتر خواهد شد. کار گروهی، ابتکار، انعطافپذیری، همدلی، ارتقای مهارتهای یادگیری و شناختی ازجمله ملزومات و تبعات گام در آینده گذاشتن خواهد بود که نگاه دیگری به ریاضی را رقم خواهد زد و تحولی را در آموختن و آموزاندن ایجاد خواهد کرد. یافتن مباحث نو، برنامهای جدید را میطلبد که منشأ جذب بهترینها برای علوم ریاضی نیز خواهد بود.