قطعنامه کارگاه بین المللی مدیریت خشکسالی و کنترل بیابان زایی در دانشگاه فردوسی مشهد

ارسال شده در تاریخ :

به
دنبال برگزاری کارگاه بین المللی مدیریت خشکسالی و کنترل بیابان زایی توسط مرکز
علوم و فناوری کشورهای جنبش عدم تعهد با همکاری دانشگاه فردوسی مشهد و مرکز
تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی از تاریخ 22 تا 24 می 2017 با
شرکت پژوهشگران، دانشگاهیان و متخصصان از کشورهای
ایران، بنگلادش، بوتان، کوبا، هند، اندونزی، عراق، مالزی، موریتانی، میانمار،
نپال، نیجریه، فلسطین، سریلانکا و اوگاندا، قعنامه ای با امضاء شرکت کنندگان در
این کارگاه صادر گردید.


در
متن این قطعنامه آمده است:


علی
رغم تلاش های صورت گرفته درباره کنترل خشکسالی و بیابان زایی در مناطق خشک و کم
بارش این پدیده همچنان باقی بوده و در برخی جنبه ها نیز گسترش پیدا کرده است. بدون
شک با استفاده از راه کارهای پراکنده و اقدامات یگانه نمی توان با این پدیده
مبارزه نمود بلکه به تلاش همگانی و کارشناسانه در حوزه های مختلف کاربردی، اجتماعی
و اقتصادی نیاز است.


کارگاه
بین المللی مشهد توانسته است به مباحث و استراتژی های پیرامون بهره وری از زمین در
کشورهای تحت تاثیر سطوح مختلف فرهنگی اجتماعی چه از نظر اقتصادی و همچنین منابع
طبیعی و زیست محیطی پایدار بپردازد.


مفاد
این قطعنامه به شرح زیر می باشد:


- از
آنجا که تلاش برای کاهش خسارات ناشی از خشکسالی بیشتر از پیشگیری از آن می باشد،
تشخیص قبلی مشکلات و هماهنگ نمودن برنامه های درازمدت با مدیریت پیشگیری از این
بحران فعالیت زیربنائی به شمار می آید.


- کمبود
منابع طبیعی مشکلی است که توسط فعالیت های انسانی به وجود آمده است. علی رغم تلاش
هایی در جهت حفظ و گسترش منابع طبیعی محصولات زمین برای برطرف نمودن نیازهای
آرمانی انسان کافی نیستند. لذا، به عنوان یک برنامه بلند مدت توصیه می شود گزینه
های دیگری بغیر از ظرفیت های کشاورزی در بخش اقتصاد مورد اهمیت قرار گیرند.


- تجربه
چندین دهه هرچند فناوری بر روی جلوگیری از تخریب زمین کار کرده است، دست آوردهای
حاصل از آن به یک تخریب قابل توجه حاصل از سوء مدیریت برخواسته از ناهماهنگی های
اجتماعی – اقتصادی کشورها انجامیده است.


- مشکل
حفاظت از محیط زیست و تضمین امنیت معیشتی به عنوان یک ضرورت برخواسته از منابع و
ظرفیت های ناکافی، نیاز به همکاری بین المللی قوی تری در میان کشورهای متاثر و
سایر ملیت های جهان دارد.


- ارزیابی
ها نشان می دهد سیاستها و برنامه ریزی های دولتی برای اصلاح تخریب زمین به اندازه
کافی با سیاستها و برنامه های کشورهای منطقه مرتبط با این پدیده هماهنگ و یکپارچه نمی باشد. به نظر
می رسد تاکید بیشتری می بایست بر روی محدودیت ظرفیتها و انتظارات جوامع تحت تاثیر
مستقیم این پدیده صورت گیرد.


- تغییر
آب و هوا و گرم شدن کره زمین به شدت بخشهای کشاورزی و منابع طبیعی را تحت تاثیر
قرار داده است و لذا بر تسهیل و تطبیق استراتژی ها تاکید می شود.


- زمان
آن رسیده است که کشورهای در حال توسعه مصممتر و با تحلیل های علمی بیشتر فعالیت
های خود را تسهیل و تطبیق دهند. این گونه تلاشها در دوره بعدی و اشتراک تجربیات در
اقدامات بین المللی کارگاه پیش رو در ریو + 20 مورد استفاده قرار خواهد گرفت.


- آموزش،
تحصیلات و ظرفیت سازی اجزاء اصلی استراتژی کنترل موثر بیابان زایی هستند.


- دانش
بومی نشان دهنده درک عظیمی از توانمندیها است و بنابراین می بایست به عنوان یک جزء
مهم از مدیریت و توسعه مناطق با محدودیت منابع مورد توجه قرار گیرد.


- سازمان
های غیردولتی می توانند نقش مهمی در توسعه ظرفیتها بازی نمایند و در این حوزه می
بایست به طور مناسبی شرکت داده شده و از آنها در پروژه ها و برنامه های متنوع حمایت
های لازم صورت پذیرد.


- تحقیقات
و فناوری های نو در کاهش و انطباق تاثیر تغییر آب و هوا و بیابان زایی نقش حیاتی
داردند و می بایست در تمامی پروژه ها گنجانده شودند.


- خشکسالی
و بیابان زائی یک موضوع جهانی بوده و از این رو مشارکت تمامی کشورهای جهان را در
جهت مدیریت و کنترل جدی آن می طلبد.


23
می 2017 (2 خرداد  1396) مشهد – ایران


.


.


 


کانال اخبار دانشگاه فردوسی مشهد


https://telegram.me/ferdowsium

آخرین اخبار