استاد سید جلال الدین آشتیانی، استاد فلسفه و عرفان اسلامی
و یکی از مفاخر دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۰۴ در آشتیان
متولد شد. در پنج سالگی تحصیل را از مکتبخانه آغاز کرد و همزمان مدرک دوره ابتدایی
را گرفت. وی پس از مهاجرت به قم، هشت سال در درس خارج فقه آیت الله سید حسین طباطبایی
بروجردی شرکت کرد و یک سال نیز در درس سید محمدتقی خوانساری حاضر شد. آشتیانی نقل می
کند که آیت الله بروجردی در کمال لطف و مهربانی ، ۹سال کلیه مخارج تحصیلی اش را
متکفل بوده و به دلیل حمایت های او، در آرامش به تحصیل اشتغال داشته است.
وی در سال ۱۳۳۸با
ارائه رساله ای با موضوع "هستی از نظر فلسفه و عرفان" به عضویت دانشگاه پذیرفته
شد و تدریس را در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه مشهد آغاز کرد. در بهمن ۱۳۳۸"هستی از نظر فلسفه و عرفان"
را که نخستین کتاب وی بود، منتشر کرد. در کنار تدریس در دانشگاه، برای احیای فلسفه
و عرفان اسلامی به تصحیح متون روی آورد و ده ها اثر فلسفی و عرفانی را از محققان چهار
قرن اخیر تصحیح کرد.
استاد آشتیانی پس از دو سال، رتبه دانشیاری و در آذر ۱۳۴۵درجه استادی را دریافت کرد. وی
در آبان ۱۳۷۵ به اجبار بازنشسته شد و دو سال بعد با عنوان پیمانی به دانشکده
الهیات بازگشت.
استاد آشتیانی در سوم فروردین ۱۳۸۴ پس از
گذراندن یک دوره بیماری درگذشت و در حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
گفتنی است استاد آشتیانی بر چندین اثر مهم فلسفی شرح نوشت و
با نگارش مقدمه و تصحیح دهها اثر فلسفی و عرفانی، آنها را احیا کرد. مجموعه اقدامات
فرهنگی وی موجب شد که در سال ۱۳۷٦،
به عنوان دانشمند برجسته کشور انتخاب شود و در سال ۱۳۸۱ نشان
درجه یک دانش را دریافت کند.
مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد یاد و خاطره این
استاد فرزانه را گرامی می دارد
.
.
کانال اخبار دانشگاه فردوسی مشهد
https://telegram.me/ferdowsium